Na Ślōnsku nŏrōd bōł kejś wielki,
mieli siyłã i ducha, co dzisioj brak.
Gŏdali godką, kerŏ niosła w sie moc,
Byli swobodni, samowystarczalni i surowi.
Jejich kultura była jedynŏ we swojij zorty,
ale terŏz już jeji niy słychać ani niy widać.
Zapōmnieli ô swojij erbiźnie, ô swojim losie,
Ô swych korzyniach i gŏdce.
Czyż niy ma to znak naszyj degyneracyje,
Iże ôdciepujymy to, co nasze i ôryginalne?
Iże wolymy podōnżać za cudzymi mustrami,
Aniżeli piastować to, co ukształtowało naszã tożsamość?
Niych ta bojka ô Ślōnsku spōmni nōm ô tym,
Ô korzyniach, co już sie niy docyniōmy.
Ô godce, kerŏ jeszcze może nŏs wzbogacić,
Ô kulturze, co wacho zachować i szanować.
Niych ta bojka ô Ślōnsku spōmni nōm ô nich,
Ô zŏcnym ludzie i nŏrodzie ślōnskim.
Ô jejich ôpowŏdze, roboty i kulturze,
Ô jejich godce, kerõ wacho znać i szanować.